- κρούση
- Συνάντηση δύο ή περισσότερων κινούμενων σωμάτων, η οποία επιτρέπει την ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ τους. Ο όρος κ. –όπως χρησιμοποιείται στη φυσική– δεν προϋποθέτει απαραίτητα την επαφή των σωμάτων. Στην κλασική μηχανική, τα προβλήματα κ. αντιμετωπίζονται με βάση το μέγεθος και την ταχύτητα των συγκρουόμενων σωμάτων. Για σώματα με τυχαία μορφή, τα οποία κινούνται με τυχαία κατεύθυνση το ένα ως προς το άλλο, η μελέτη της κ. είναι περίπλοκη. Γι’ αυτό, συνήθως, διερευνάται η ιδανική περίπτωση της κ. μεταξύ ομοιογενών σφαιρών με δεδομένη μάζα ή μεταξύ μίας σφαίρας και ενός επιπέδου· θεωρούμε επίσης κατά τη μελέτη της κ. τα σώματα τελείως ελαστικά (ελαστική κ.) ή τελείως πλαστικά, μη ελαστικά (πλαστική κ.), γεγονός που δεν συμβαίνει ποτέ στην πραγματικότητα.
Η ελαστική κ. χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι τα σώματα μένουν σε επαφή μεταξύ τους για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου δρουν οι δυνάμεις της κ., και από το γεγονός ότι διατηρείται η ολική κινητική ενέργεια του συστήματος· αντίθετα, στην πλαστική κ. η ολική κινητική ενέργεια μετά την κ. είναι σχεδόν πάντα μικρότερη από την αρχική και η διαφορά αυτή εκλύεται στο περιβάλλον με τη μορφή θερμότητας. Αν η κ. γίνεται κατά μήκος της γραμμής που συνδέει τα κέντρα βάρους των σωμάτων, τότε ονομάζεται ευθεία, ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις ονομάζεται πλάγια.
Ας θεωρήσουμε την απλή περίπτωση δύο σφαιρών, οι οποίες κινούνται κατά μήκος της ευθείας που ενώνει τα κέντρα βάρους τους και των οποίων οι αρχικές ταχύτητες είναι αντίστοιχα Vο, νο, ενώ οι τελικές V1 και ν1. Με την προϋπόθεση ότι δεν ασκούνται άλλες δυνάμεις πάνω στα σώματα αυτά, κατά τη διάρκεια της ελαστικής κ. τους, πρέπει να παραμείνουν σταθερά η ορμή και το άθροισμα των κινητικών ενεργειών τους, λόγω της αρχής διατήρησης της ενέργειας (βλ. λ. δυναμική). Έχουμε επομένως:
Μ·Vο + m·νο = M·V1 + m·ν1 ⇒ 1/2 Μ·Vο2 + 1/2 m·νο2 = 1/2 M·V12 + 1/2 m·ν12
Από αυτές τις σχέσεις μπορούμε να προσδιορίσουμε τα V1 και v1. Ο υπολογισμός είναι πιο απλός, όταν, για παράδειγμα, η πρώτη σφαίρα είναι ακίνητη, οπότε ισχύει Vο = 0.
Στην περίπτωση που μία σφαίρα προσκρούσει σε ένα ελαστικό τοίχωμα (οπότε το Μ είναι άπειρο και το Vο = 0), έχουμε V1 = 0 και v1 = -νο· η σφαίρα συνεπώς αναπηδά, αναστρέφοντας την ταχύτητά της.
Στην πυρηνική φυσική, ελαστική κ. ονομάζεται αυτή στην οποία το προσπίπτον σωματίδιο σκεδάζεται χωρίς να διεγείρει ή να διασπάσει τον πυρήνα που συναντά. Στη μη ελαστική κ. διακρίνονται δύο περιπτώσεις: α) ένα σωματίδιο χάνει κινητική ενέργεια, ενώ ένα άλλο αποκτά κινητική ενέργεια ή ενέργεια ιονισμού· β) το ένα σωματίδιο χάνει μόνο ενέργεια ιονισμού ή διέγερσης, ενώ το άλλο αποκτά κινητική ενέργεια ή ενέργεια ιονισμού ή ενέργεια διέγερσης, όπως πριν. Στην πυρηνική φυσική αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο είναι η λήψη πληροφοριών σχετικά με τις δυνάμεις που αναπτύσσονται μεταξύ των σωματιδίων κατά τη διάρκεια της κ., οπότε στην περίπτωση αυτή μετρώνται οι ταχύτητές τους πριν και μετά την κ.
* * *η (AM κρούσις, -εως) [κρούω]1. το αποτέλεσμα τού κρούω, χτύπημα («τὴν πρὸς ἄλληλα κροῡσιν ἐν τῷ διαφέρεσθαι τραχὺ καὶ φοβερὸν ὑπηχεῑν», Πλούτ.)2. (για πήλινα αγγεία) εξέταση με χτύπημα τού χεριού για να διαπιστωθεί η ακεραιότητανεοελλ.1. νύξη, διερεύνηση («έκανε μια κρούση για αύξηση»)2. δοκιμαστική πολεμική επίθεση εναντίον τού εχθρού3. τεχνολ. χαρακτηρισμός που αποδίδεται στις στιγμιαίες μεταβολές τής ταχύτητας ενός αντικειμένου ή ενός μηχανισμού που εκδηλώνονται με θόρυβο, τίναγμα κ.λπ. («οι κρούσεις τού κινητήρα»)4. φυσ. δράση που ασκεί ένα κινούμενο σώμα σε ένα άλλο σώμα με το οποίο έρχεται σε επαφή λόγω τής μάζας και τής ταχύτητάς τουμσν.σύγκρουσηαρχ.1. το σπιρούνισμα («ἐφεὶς ἐδίωκεν ἤδη φωνῇ θρασυτέρα καὶ ποδὸς κρούσει χρώμενος», Πλούτ.)2. δοκιμή, εξέταση3. (σχετικά με σοφιστικά τεχνάσματα) δοκιμή για απάτη4. η πλήξη έγχορδου μουσικού οργάνου5. η ενόργανη μουσική6. φρ. α) «παρὰ τὴν κροῡσιν λέγειν... ἤ ᾄδειν» — λεγόταν για απαγγελία ή άσμα ή μελωδία που συνοδευόταν από ενόργανη μουσικήβ) «κροῡσις ὑπὸ τὴν ᾠδήνπλήρης ενόργανη συμφωνία.
Dictionary of Greek. 2013.